سحر طلوعی - شرق آنلاین: استفانو و سارا باربریس و سه فرزندشان در حالی که جهان درگیر همه‌گیری ویروس کرونا بود و اغلب مسافرتها لغو شده بود، در تدارک یک سفر دریایی یک ساله بودند. وقتی می‌‌دانیم جایی از کره زمین وجود ندارد که بی‌نصیب از ویروس کرونا مانده باشد، آن‌وقت پیش خودمان فکر می‌کنیم شاید برنامه سفر باربریس‌ها تا حدودی دیوانه‌وار یا دست‌کم متهورانه و جسورانه باشد.
استفانو و سارا زوجی ایتالیایی در دهه ۴۰ زندگی خود هستند، از شهری کوچک در شمال لمباردی. آنها سه فرزند دارند که بزرگترینشان پسری ۱۱ ساله به نام لاگو است. دخترشان ۸ ساله است و نینا نام دارد و سومی هم پسری ۳ ساله به نام تیمو است. آنها سگی باهوش به نام پپر هم دارند که آنها را در این سفر همراهی می‌کند.
باربریس‌ها برای اینکه برنامه سفر دریایی خود را عملی بکنند دست به کاری عجیب زده‌اند؛ آنها خانه‌شان را فروخته‌اند تا قایقی سفری و مجهز بخرند. باربریس‌ها می‌خواهند از اقیانوس اطلس تا دریای کارائیب را درنوردند و البته تا هر جا که می‌شود سفر کنند! آنها این روزها سوار بر یک قایق ۱۷ متری و چهار کابینه و مجهز به نام شیبومی ( به معنی زیبایی ناب در زبان ژاپنی ) سفر دریایی خود را ادامه می‌دهند.
باربریس‌ها پیش از آنکه بحران کرونا در سراسر جهان آغاز شود، برنامه سفرشان را تدارک دیده بودند. اما آغاز سفرشان مصادف می‌شود با همه‌گیری کووید ۱۹. سارا میگوید ابتدا کمی سفر را به تاخیر انداختیم، اما راستش را بخواهید ما خانه‌مان را فروخته بودیم. پس جایز نبود بیش از این معطل کنیم. در ضمن فرزند بزرگ ما پسری ۱۱ ساله و در ابتدای نوجوانی است. اگر یک سال سفر را به تعویق می انداختیم شاید لاگو، انگیزه و شور و شوقش را برای این سفر از دست می‌داد و دیگر نمی‌شد همراهمان بیاید و تجربیات جدید به‌دست بیاورد.
سارا طراح مد است و همسرش استفانو فیزیکدان. آنها از شمال غرب ایتالیا و منطقه‌ای به نام لااسپزیا سفر دریایی خود را شروع کرده اند و در اولین مقصد به اسپانیا و جزایر بالئاریک رسیده اند. پس از عبور از جبل الطارق به سمت اقیانوس اطلس حرکت کرده اند. وزش بادهای اقیانوسی باربریس‌ها را به گوادالوپ و مارتینیک هل خواهد داد!
باربریس‌ها پیش از آغاز سفر، در آبهای مدیترانه‌ای و همچنین دریای اژه تمرین و سعی کرده‌اند خودشان را برای مواجهه با اتفاقات غیرمنتظره آماده کنند. سارا میگوید ما برای اینکه مثلا خودمان را از شر ویروس کرونا خلاص کنیم و از حواشی‌اش در امان باشیم تصمیم نگرفتیم سفر کنیم. ما می‌خواستیم سبکی جدید از زندگی را تجربه کنیم. ما می‌خواستیم فرزندانمان را به موضوعات و اتفاقات جدید مواجه کنیم. آنها در این سفر از روزمرگی و مدرسه فاصله گرفته‌اند و نکاتی آموخته‌اند که سر هیچ کلاس درسی در مدرسه نخواهند آموخت. آنها با طبیعت مواجه می‌شوند و بهشتی زیبا را می‌بینند که هنوز آلوده و ویران نشده و دست نخورده است. آنها در این سفر به شکلی واقعی با موضوع تغییرات آب و هوایی و اقلیمی رو به رو شده‌اند و آن را درک کرده‌اند.
سارا میگوید زندگی روی آب حتما مخاطرات خود را دارد، اما ما با درنظرگرفتن همه جوانب انتخاب کردیم سفرمان را آغاز کنیم و ادامه دهیم. با همه این حرفها انتقادات و اعتراضاتی هم بوده است. در فضای مجازی بسیاری از ایتالیایی علیه برنامه سفر ما موضع گرفته‌اند و ما را خودخواه معرفی کرده‌اند. آنها فکر می‌کنند ما جان فرزندانمان با این سفر به خطر انداخته‌ایم. اما من فکر می‌کنم اگر ما به این سفر آمده بودیم و بچه‌ها را با خود نیاورده بودیم خودخواه بودیم نه حالا که آنها را در کنارمان داریم. فرزندانمان در این سفر با محیط زیست و ارزشهایش از نزدیک آشنا شده‌اند. آنها حالا بهتر از زمان دیگر می دانند تاثیرات مخرب تغییرات آب و هوایی یعنی چه. آنها با وقایعی رو به رو شده‌اند که تا پیش از چیزی درباره‌شان نمی دانستند.
سارا در واکنشی دیگر نسبت به منتقدان میگوید شاید آنها نمی‌دانند ما در قایقمان انواع و اقسام کمکهای اولیه و تکنولوژی های ارتباطی را مهیا کرده‌ایم که در مواقع ضرور از آن استفاده خواهیم کرد. ما آنتی‌بیوتیک و داروهای مورد نیاز را با خودمان برداشته‌ایم. باور کنید رانندگی در اتوبانی در میلان هم خطرناک خواهد بود، اما نمی‌شود که آدم خودش را در خانه حبس کند و روی مبل بنشیند چون خیابان خطرناک است! درضمن قایق ما علاوه بر اینکه خانه‌ای روی آب است، یک آزمایشگاه کوچک هم هست. همسر من اطلاعات گسترد‌ه‌ای در زمینه آب، انرژی، آلودگی ذرات پلاستیک در این سفر به دست‌آورده که حتما آنها را در اختیار دانش‌آموزان و دانشجویان در مدارس و دانشگاههای ایتالیا قرار خواهد.
نکته دیگری که سارا به آن اشاره می‌کند هزینه کمتر زندگی روی آب به نسبت زندگی روزمره و معمولی است. «حتما تفریحاتی مثل خریدن تی‌شرت از فروشگاهها و غذا خوردن در رستورانها گرانقیمت تر از زندگی درون یک قایق است».
باربریس‌ها می‌دانند وقتی سفرشان تمام شود و به ایتالیا بازگردند، خانه‌ای انتظارشان را نمی‌کشد. سارا در واکنش به این موضوع پاسخ جالبی می‌دهد: ما در این سفر آموخته‌ایم به پرسش « بعدش چه می‌شود ؟ » فکر نکنیم. ما می خواهیم از سفرمان لذت ببریم. در ضمن دوستان و آشنایایی در ایتالیا داریم که برای اقامت کمکان کنند. راستی خودروی ون سفری پدری من هم هست که می‌توانیم مدتی با او شریک شویم!
آرزوی بعدی باربریس‌ها سفر دریایی به سمت پلی‌نزی است. آنها تصمیم دارند در سفر بعدی یک یا شاید هم دو سال روی آب زندگی کنند. سارا میگوید هیچ آرزویی مجانی محقق نمی‌شود. باید دست به کار شویم و گام اول را برداریم.